خـدايـا بـه آنـان کـه ادعـايِ عـاشـقـيِ تـو را دارنـد

بـيـامـوز:

که بـدتـريـن گــنـاه ...

شـکـسـتـن دلِ آدمــيــان اســتــــــــــ


خــسـتـه ام

 مـثــل درخـتـــــ ســـروي

که سالــ هـا در برابر طوفان ايستــاد

 و روزي به نسيمـــي دلـــ داد ،

شـ ـکــســـتـــــ ــ

-  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -

 

عــاقــبـتـــــ همه‌ ي ما

زير ِ اين خــــ ــــاکـــــــــــ

آرام خواهـــــــــيـم گـــرفـــت

ما که روي ِ آن دمـــي بــــه همديـگـــر

مـجــالـــ آرامـــش نـداديـم...

-  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -  -

 

دلـم قصه اي عـاشــقـــانـه مي خواهد

 کــه تــا آخــرش

پاي هـيــچ نــفـــر ســومي بـــه مــيـانــ نـيـايــد . . .


                     هـمــه گـفـتـنـد : "او" کـه رفـتــــــــــ ، زندگي کن !

ولي...

کسي درکـــ نـکــرد که "او" ...

خـــــــود زنــدگي ام بـــــــود...


جــعـــبـــه يِ دســـتـمــال کاغــــذي خـــالي شــُـــد . . .

دلِ مــَــن . . . نــــه !


هواي خـيـــابــانـــ دارم ،

اشـکــــ بـه پـاهـايـم سنگيني ميکنند . . .

تــرانــه هـايـتــــــ را بــردار رفـيـق!

مــن و تـــو و خـيـابـانـــ و سيگاري بــا صــداي داريــوش . . .